بصیرت ظهور

نفوذ یهودیان
دین یهود یکی از ادیان الهی است که پیروانش آن را به میل خود تغییر داده و تحریف کردند. کارشکنی های یهود در زمان حضرت موسی علیه السلام آغاز و پس از آن ، همچنان ادامه یافته است که ریشه در خود برتر بینی، نژاد پرستی، مال دوستی و ریاست طلبی آن‌ها دارد و همین خصلت های آن‌ها و همبستگیشان با جریان نفاق و کفر علیه اسلام، مانع گسترش اسلام شد.
بازخوانی تاریخ یهود نشان می دهد این قوم همواره در طول تاریخ مکان ثابتی نداشته و از جایی به جای دیگر تبعید می شدند و به هر سرزمینی کوچ می کردند، به ترفندهای مختلف سعی در خارج کردن زمین ها از دست صاحبان اصلی آن‌ها نموده اند. سهم یهود در تخریب جوامع، به مراتب بیشتر از اقوام دیگر بوده است.
واژه ی یهود از لغت عبری گرفته شده و به معنی حمد وشکر و مجد است و یهودا فرزند چهارم حضرت یعقوب علیه السلام و از همسرش لینه است,و اشتقاق این واژه از هادوا(توبه کردند) می باشد.
در اصطلاح منظور از یهود،کسانی هستند که پیروان حضرت موسی بوده و کتاب تورات را به عنوان کتاب آسمانی قبول دارند و با ظهور اسلام، اسلام را قبول ننموده و همچنان بر دین خود پایبند هستند.
در مورد علل مهاجرت یهودیان به جزیرة العرب نظرات متعددی وجود دارد.
در تاریخ ابن خلدون نقل شده است که یهودیان وقتی به حجاز وارد شدند، با بیرون راندن عمالقه و جرهمیان و صاحب گردیدن مزارع آنان در وادی‌القری و تیما و یثرب ساکن شدند,
نظر دیگری وجود دارد مبنی بر این که در سال هفتاد میلادی با حمله ی تیتوس و خرابی معبد یهود تعدادی از آن‌ها از فلسطین آواره شدندو بر اثر شدت شکنجه و آزار آدریان رومی عده ای از یهودیان در سال ۱۳۲ میلادی از سرزمین خویش بیرون رفتند و به جزیرة العرب که محیط امنی تشخیص داده بودند، کوچیدند,
پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) پس از ورود به مدینه با مشکلاتی روبرو شدند که یکی از آن مشکلات، یهودیان مدینه و اطراف آن بودند.ایشان برای حل شدن این موضوع یک پیمان امنیتی-دفاعی با یهودیان بستند تا از این طریق به مبارزه با مشرکین بپردازند. انعقاد این پیمان در دو مرحله صورت پذیرفت:
*یهودیان داخل مدینه که در دو قبیله ی اوس و خزرج متفرق بودند.
*یهودیان قبیله های بنی قینقاع و بنی نظیر و بنی قریظه و سران سه قبیله ی دیگر یهودی که پیمان را امضا کردند.
این پیمان به تصریح مورخین، باعث محکم ترشدن پایه ی پیشرفت اسلام شد که در آن مقرر شد ” هرگز به ضرر پیامبر(صلوات الله) و یارانش قدمی برندارند. با زبان و دست ضرری به او نرسانند. اسلحه و مرکب در اختیار دشمنان او نگذارند و هرگاه بر خلاف این قرارداد رفتارکنند،پیامبر(صلوات الله علیه) در ریختن خون آنان و ضبط اموال و اسیرکردن زنان و فرزندانشان دستش باز خواهد بود,
در کارنامه ی یهود پیش از بعثت پیغمبر(صلوات الله علیه) کشتن و آزار پیامبران الهی ثبت شده بود و آنان با وجود پی بردن به درستی نشانه های پیغمبر آخرالزمان، به ایشان ایمان نیاورده بودند. و پس از مدتی عهد و پیمان خود را شکستند و به دشمنی با پیامبر(ص) پرداختند.